Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej – czyli Święto Bożego Ciała – ustanowił dla całego Kościoła papież Urban IV [ bullą „Transiturus” ] w 1264 r. Stało się to rok po cudzie eucharystycznym w Bolsenie. Wówczas to zaczęła krwawić hostia w rękach księdza, który zwątpił w transsubstancjację (t.j. przemianę chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa).

Uroczystość Bożego Ciała i Krwi Chrystusa jest podziękowaniem Jezusowi za dar Eucharystii, za to że dał się nam cały! Kochajmy Eucharystię tak jak św. Tarsycjusz, który nie zawahał się oddać życia za Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Podczas tej Uroczystości, prośmy Pana Jezusa o dobrych i gorliwych kapłanów, polecając Mu całe Duszpasterstwo Kościoła.

+ * +

19. 06. 2025 r. – Procesje Bożego Ciała w naszej parafii

Po mszy św. o godz. 9.00 w Szestnie

Po mszy św. o godz. 12.00 w Bożem – wokół kaplicy

Zapraszam i zachęcam do gorliwego udziału w celebrowaniu święta, które jest dla nas manifestacją naszej wiary, przywiązania do Tradycji Kościoła i umiłowania Chrystusa obecnego w Najświętszych Postaciach. – x.Proboszcz

+ * +

Modlitwa do św. Tarsycjusza

Święty Tarsycjuszu, Patronie i wzorze nasz,
Ty niosłeś Jezusa na sercu i w sercu jako największy swój skarb.
Cześć i miłość Jezusa promieniowały z Twego oblicza i dla Niego oddałeś radośnie swe młode życie.
I my zawsze chcemy nosić Jezusa w swym sercu, chcemy ze skupieniem, z czcią i miłością chodzić wokół Jego ołtarza.
Chcemy nieść Jezusa do domu, do szkoły i wszędzie przez dobry przykład.
Pomóż nam i spraw, abyśmy całym życiem tylko Jemu służyli
i do Niego należeli teraz i na wieki. Amen

Św. Tarsycjusz

– żył na początku III wieku, w Rzymie – w trudnym czasie, gdy chrześcijanie byli prześladowani za wiarę. Był to czas, gdy wiara w Chrystusa zaczynała się dopiero szerzyć, dlatego dla niektórych było to coś nowego i tym samym niezrozumiałego. Tarsycjusz – młody Rzymianin, był akolitą, należącym do otoczenia papieża Stefana I. Posługa akolity była wtedy jednym ze święceń niższych, które dawało prawo klerykom usługiwania do Mszy św., a więc pełnienia tej zaszczytnej funkcji, którą obecnie sprawują ministranci. Tarsycjusz podejmował się niebezpiecznej misji przynoszenia Komunii św. więźniom oczekującym na śmierć. Pewnego dnia, gdy jak zwykle niósł na sercu do więzienia Wiatyk (czyli Komunię Św. na ostatnią drogę w życiu), napotkał gromadkę chłopców bawiących się na jednym z licznych placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zainteresowali się, co on z taką troskliwością trzyma przy piersi i koniecznie chcieli go wciągnąć do zabawy, aby odkryć jego tajemnicę. Tarsycjusz zaczął uciekać, nie chcąc narazić Najświętszego Sakramentu na znieważenie. Oni jednak dogonili go, przewrócili na ziemię, zaczęli kopać, bić i rzucać w niego kamieniami. Pobitego chłopca uratował przechodzący człowiek – rzymski żołnierz, który także był chrześcijaninem. Zaniósł go do domu, ale – niestety – wkrótce Tarsycjusz – wskutek odniesionych ran, zmarł. Najświętszy Sakrament – który niósł Tarsycjusz – nie doznał profanacji i został niezwłocznie odniesiony do kapłana.
Ciało Świętego Tarsycjusza zostało pogrzebane na cmentarzu św. Kaliksta. W 1675 r. relikwie Świętego przeniesiono z Rzymu do Neapolu, gdzie spoczywają w bazylice św. Dominika.

Modlitwa przy ołtarzach Bożego Ciała

Ołtarze wokół kaplicy w Bożem