Święci – miłośnicy Krzyża – Rzymskokatolicka Parafia Krzyża Świętego w Szestnie

Św. Helena (18. VIII) + Św. Franciszek z Asyżu ( 4 X ) + Św. Paweł Danei ( 19. X ) + Św. Katarzyna Sieneńska ( 29 IV ) + Św. Elżbieta (18 VI) + Św. Teresa Benedykta (9 VIII) + Bł. Maria Paschalis (11 V) …

-_7_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Bł. Maria Paschalis Jahn CSSE (11 V – wspomnienie)

bł. Maria Paschalis – Siostra zakonna ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (elżbietanek) , męczennica z okresu II wojny światowej, dziewica, błogosławiona kościoła rzymskokatolickiego. Urodziła się w 1916 r. w Nysie na Opolszczyźnie. Do klasztoru Sióstr Elżbietanek wstąpiła w roku 1936, gdzie trzy lata później złożyła śluby zakonne. S.Maria Paschalis posługiwała osobom chorym i starszym. Pod koniec II wojny światowej w marcu 1945r. decyzją matki przełożonej przeniesiona [ in spe ] w bezpieczniejsze miejsce na teren północno wschodnich Moraw, z dala od cofającego się frontu, a zwłaszcza z dala od siejących gwałt i terror żołnierzy Armii Czerwonej. Niestety i tam spotkało ją to nieszczęście. Nagabywana przez żołnierza broniła się, lecz w końcu została przez niego schwytana. W obliczu grożącego niebezpieczeństwa, trzymając w ręku krzyżyk swojego różańca odpowiedziała stanowczo „noszę świętą suknię i nigdy nie pójdę z tobą”. Następnie na ostrzeżenie żołnierza, że gotów jest on ją zastrzelić odpowiedziała, prosząc na klęcząco wszystkich o przebaczenie i wpatrując się w postać Chrystusa z różańcowego krzyżyka wypowiedziała te słowa: „Należę do Chrystusa, On jest moim Oblubieńcem, możecie mnie zastrzelić”. Broniąc cnoty czystości została zabita strzałem w serce. Została pochowana na parafialnym cmentarzu w Sobotínie przy kościele św. Wawrzyńca i nazwana „Białą Różą z Czech”.

11 czerwca 2022 podczas uroczystej eucharystii w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, kard. Marcello Semeraro reprezentujący papieża Franciszka dokonał beatyfikacji Marii Paschalis Jahn i dziewięciu Towarzyszek, które w różnych innych miejscowościach będących na trasie cofającego się frontu, doznały podobnego bestialskiego gwałtu i okrucieństwa.

Panie Jezu Chryste Ukrzyżowany i Zmartwychwstały, Ty umocniłeś błogosławioną Marię Paschalis i Towarzyszki do złożenia swego życia w ofierze. Broniąc kobiecej godności i czystości oraz pełniąc czyny miłosierdzia dochowały Ci one wierności aż do przelania krwi. Niech przykład ich życia zachęca nas do wielkodusznej służby bliźnim oraz gorliwego wypełnienia Twoich przykazań. Za ich wstawiennictwem udziel nam łaski, o którą Cię z ufnością prosimy… Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

-_6_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein) (8 VIII – wspomnienie)

Edyta Stein urodziła się we Wrocławiu 12 października 1891 roku. W roku 1911 rozpoczęła studia uniwersyteckie we Wrocławiu, kontynuując je następnie w Getyndze u znanego filozofa Edmunda Husserla. Straciwszy wcześnie wiarę, szczerze szukała prawdy i znalazła ją w Kościele katolickim. W roku 1922 przyjęła chrzest i sakrament bierzmowania.
Mając czterdzieści dwa lata wstąpiła do Karmelu w Kolonii i przyjęła imię Teresa Benedykta od Krzyża. Ze względu na prześladowania hitlerowskie przeniosła się do klasztoru w Echt w Holandii. Tam została aresztowana, wywieziona do Oświęcimia i zagazowana 9 sierpnia 1942 roku. W roku 1987 papież Jan Paweł II zaliczył ją w poczet błogosławionych, a 11 października 1998 roku ogłosił ją świętą.

„Mistyka codzienności” – >> Musimy się nauczyć to znosić, że ktoś dźwiga swój krzyż, a my nie możemy mu ulżyć, co jest często trudniejsze niż cierpieć samemu<< – św.Teresa Benedykta od Krzyża

-_5_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Św. Elżbieta z Schönau (18. VI – wspomnienie )

Św. Elżbieta urodziła się około 1129 r. zapewne w niemieckim Bonn. Pochodziła ze znakomitej rodziny. Była jeszcze dzieckiem, kiedy pobożni rodzice ówczesnym zwyczajem oddali ją na naukę i wychowanie do klasztoru benedyktynek w Schönau nad Renem.

W roku 1147 – mając 18 lat – przywdziała welon zakonny. Niedługo potem złożyła śluby zakonne. Po 10 latach została wybrana na mistrzynię nowicjatu, a potem na przełożoną zakonu sióstr benedyktynek.
W pięć lat po wstąpieniu do klasztoru Elżbieta zapadła na ciężką chorobę znoszoną przez 12 lat z heroiczną cierpliwością, przez co uczestniczyła w cierpieniach konającego na krzyżu Chrystusa. Kiedy cierpienia się wzmagały i nie mogła chodzić o własnych siłach, wykorzystywała cenny czas na słodką modlitwę z Bogiem. Obdarzona była darem kontemplacji. W nich doznawała objawień Pana Jezusa, Matki Bożej i świętych Pańskich.

Kiedy Elżbieta umierała 18 czerwca 1164 r., miała 35 lat. Została pochowana w opactwie św. Floryna w Schönau.

W roku 1632 relikwie Elżbiety zostały sprofanowane i zniszczone przez protestanckich Szwedów w czasie wojny trzydziestoletniej.

Jest patronką osób cierpiących na depresję, wzywana jest też w obronie przed pokusami.

W ikonografii przedstawiana jest w habicie benedyktyńskim z księgą, pastorałem i z krzyżem.

-_4_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Św. Katarzyna ze Sieny (29.IV – wspomnienie )

Św. Katarzyna urodziła się w Sienie 25 marca 1347 r. w wielodzietnej rodzinie mieszczańskiej głęboko zakorzenionej w wierze Kościoła. Mając siedem lat doznała pierwszej mistycznej łaski ofiarując się całkowicie Bogu. Bóg obdarzył ją nadzwyczajnymi darami mistycznymi i przenikliwością umysłu. Z wielką troską dostrzegała choroby Kościoła: pogoń za zaszczytami i bogactwem, szukanie ziemskich przyjemności zamiast słodyczy Jezusowego krzyża.

Nic nie mogło jej powstrzymać od napominania kapłanów, hierarchów, a nawet papieży, by przestrzegali Bożych przykazań i byli wiarygodnymi pasterzami dla ludu powierzonego ich duchowej opiece. Katarzyna przypomniała też całej ludzkości, że Jezus Chrystus jest jedynym naszym Zbawicielem. On jest jedynym MOSTEM, przez który trzeba przejść by dotrzeć do Ojca. Pan Jezus jest naszym Mostem wówczas, gdy z wielką prostotą naśladujemy pokorę Pana, który stał się Sługą nas wszystkich.

Święta Katarzyna Sieneńska uczyła też okazywania szacunku kapłanom, choćby ich życie było mało przykładne, bo to oni przekazują nam łaskę w sakramentach świętych.

Święta Katarzyno, mężna kobieto, wyproś nam łaskę odnalezienia drogi, która prowadzi nas ponad wody grzechu, rozpaczy, zniechęcenia i beznadziei, do Mostu, którym jest Pan Jezus – Odkupiciel człowieka. Mężna św. Katarzyno, wypraszaj nam łaskę duchowego rozeznawania dróg życia i dróg śmierci. Obyśmy podjęli codzienny trud nawrócenia.

Św. Katarzyna jest przykładem umiłowania Jezusa Chrystusa w Kościele Katolickim, który zachowuje cały depozyt wiary przekazany nam przez Apostołów.Niech Św. Katarzyna uczy nas i zachęca, aby z pokorą i gorliwością wypraszać u Boga świętość dla ludzi Kościoła, zarówno duchownych jak i świeckich,

-_3_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Św. Paweł Danei (19. X – wspomnienie )

Paweł Danei, urodził się w 1694 roku we włoskim Piemoncie. Walczył przeciwko Turkom w armii weneckiej, jednak kiedy stacjonował w Crema. podczas modlitwy w kościele usłyszał wezwanie: „Twoim przeznaczeniem jest inna walka – z samym sobą i głoszenie ukrzyżowanego Chrystusa. Został duchownym i przyjął imię zakonne Paweł od Krzyża. Założył pierwszy dom zakonny Pasjonistów.

Nauczał, że „bardzo pożyteczną i świętą rzeczą jest rozmyślać o Męce Pana i nad nią się zastanawiać, albowiem na tej drodze dochodzi się do nadprzyrodzonej łączności z Bogiem. W tej świętej szkole nabywa się prawdziwej mądrości”

Był rozmiłowany w Krzyżu Chrystusa. Był wielkim mistykiem chrześcijańskim, a zarazem jednym z największych kaznodziejów osiemnastego stulecia. W Chrystusowych Ranach nauczył się mądrości.

Boże, Ty dałeś św. Pawłowi, kapłanowi, niezwykłą miłość krzyża. Spraw to łaskawie, niech on nam wyprosi u Ciebie Twoją łaskę, abyśmy jego przykładem pobudzeni odważnie i wytrwale dźwigali nasze krzyże. Amen.

-_2_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Św. Franciszek z Asyżu. ( 4. X – wspomnienie)

Jest jedną z najbardziej znanych postaci wśród świętych. Kochany i podziwiany w całym świecie. Urodził się w Asyżu 1181 roku. Był synem bogatego kupca Piotra Bernardone. Na chrzcie świętym otrzymał imię Jan, ale ojciec zdrobniale i żartobliwie zwykł go nazywać Francesco i imię to przylgnęło do niego na zawsze.

Był szczerym i wielkodusznym, wrażliwym i uzdolnionym, chłopcem. Lubił poezję i muzykę. Gdy pewnego dnia modlił się przed Krzyżem w zrujnowanym kościółku świętego Damiana, usłyszał głos Chrystusa, który polecił mu: „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który chyli się ku upadkowi”.

Zrozumiał to dosłownie. Spieniężył ojcowskie dobra z zamiarem przeznaczenia uzyskanych pieniędzy na remont kościółka świętego Damiana. Ojciec w obecności biskupa Gwidona oficjalnie wydziedziczył Franciszka. Po tym wydarzeniu Franciszek zajął się odnową zniszczonych wiekiem kościołów. Przez trzy lata zbierał jałmużny na utrzymanie i remonty świątyń. Uważany za szaleńca, poświęcił się odbudowie kościołów w okolicach Asyżu. W 1212 roku dołączyła do Franciszka, przyjmując ten sam rodzaj życia, młoda Klara z Asyżu, ze szlacheckiej rodziny Favarone, dając tym samym początek zakonowi ubogich pań, który potem zaczęto nazywać klaryskami. Na Boże Narodzenie 1223 r., podczas jednej ze swoich misyjnych wędrówek, w Greccio zainscenizował pierwsze „jasełka”. W żłobie, przy którym stał wół i osioł, położył małe dziecko na sianie, po czym odczytał fragment Ewangelii o narodzeniu Pana Jezusa i wygłosił homilię. Inscenizacją owego „żywego obrazu” dał początek „jasełkom” przedstawianym w całej Europie.

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie stygmaty-Franciszka.jpg

Franciszek nie ograniczył się do szerzenia ewangelicznego orędzia dobra i pokoju do terenu Włoch, ale czuł się powołany, by pójść do całego świata. Surowy tryb życia, ciągłe pielgrzymki odbiły się na jego zdrowiu. 14 września, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, ukazał się mu Chrystus w postaci serafina na krzyżu i odbił na ciele Franciszka swoje najświętsze rany. Święty otrzymał na dłoniach, stopach oraz boku wyraźne ślady po gwoździach – Stygmaty, które krwawiły i sprawiały mu wielki ból.

Gdy Chrystus objawił się Franciszkowi i obdarzył go łaską stygmatów – śladów Męki Pańskiej , stał się Franciszek żywym obrazem Chrystusa ukrzyżowanego. 14 września 1224 r. – na dwa lata przed swą śmiercią, został pierwszym w historii Kościoła stygmatykiem.

Św. Franciszek zmarł 3 października 1226 roku.

Na wielu wizerunkach św. Franciszek trzyma w ręku krucyfiks. Artyści przedstawiają św. Franciszka również ze stygmatami, które otrzymał: przebitym bokiem, rękami i stopami. Bywa także przedstawiany w otoczeniu ptaków.

-_1_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_- -_-_-_-

Św. Helena (18. VIII – wspomnienie)

W tej historii odnalezienia Krzyża fakty historyczne przelatają się z legendarnymi wątkami.

Żyjąca na przełomie III i IV w. żona cesarza Konstantyna – cesarzowa Flavia Julia Helena (znana i czczona w kościele jako św. Helena) ma ogromny i niepodważalny związek z naszym corocznym odpustowym świętowaniem. To ona właśnie, usilnie poszukując na miejscach Jerozolimskich kaźni, odnalazła krzyż na którym – blisko 300 lat wcześniej – umierał nasz Zbawiciel.

Jej poszukiwania opisuje – darzący ją wielką czcią – św. Ambroży. Według narracji Ambrożego, św. Helena usilnie krzyża szukając, miała się przechadzać wśród pozostałości rzymskich świątyń na Golgocie i tak oto mówić: “Oto miejsce bitwy, a gdzież jest zwycięskie trofeum? Ja jestem na tronie, a Krzyż Pana zagrzebany w prochu? Jam otoczona złotem, a tryumf Chrystusa wśród ruin? Widzę, diable, że zrobiłeś wszystko, co możliwe, aby pogrzebać szpadę, która cię unicestwiła”.

Pierwszą belkę rozpoznała Helena łatwo. Wciąż był do niej przytwierdzony tzw. titulus crucis czyli tabliczka z napisem “Jezus Nazarejczyk Król Żydowski”. Identyfikacja drugiej belki krzyżowej nie była tak prosta i tu – według podań – posłużono się swego rodzaju eksperymentem. Wzięto wszystkie znalezione belki, które mogły stanowić dopełnienie Krzyża Jezusa i zaniesiono je do chorej kobiety, przykładając do jej ciała z prośbą o uzdrowienie. Trzecia belka, którą dotknięto chorą sprawiła, że ta odzyskała zdrowie. Ten więc fragment uznano za drugą część Krzyża Pańskiego.

Wszystkie źródła jasno wskazują, że wydarzenia związane z odnalezieniem Świętego Krzyża Pańskiego miały miejsce 13. i 14. września. Właśnie ten dzień, 14 września 330 roku, gdy po raz pierwszy wystawiono świętą Relikwię Krzyża do publicznej adoracji, Kościół wybrał jako dzień zwany Podwyższeniem Krzyża Świętego.

Maleńka cząstka tego Świętego Krzyża jest i w naszej świątyni.

W 312 roku – mąż Heleny – cesarz Konstantyn Wielki, w czasie bitwy o tron cesarstwa rzymskiego, prosił Boga o pomoc w pokonaniu przeciwnika – Maksencjusza. Według tradycji cesarz miał ujrzeć na niebie świetlisty krzyż, otoczony napisem: „Pod tym znakiem zwyciężysz”. Konstantyn umieścił więc krzyż na sztandarze i faktycznie odniósł zwycięstwo. Krzyże pojawiły się później na tarczach i sztandarach jego żołnierzy. On sam zaś wydał edykt o wolności religijnej, który położył kres trwającym od ponad 250 lat krwawym prześladowaniom chrześcijan.

Święta Helena staje przed nami zwłaszcza w tym czasie świętowania przez nas parafialnego odpustu. Staje przed nami z krzyżem i wiele uczyniła, aby móc nam Go ukazać.

Święta Heleno, weź nas prozę w swoją opiekę, pomóż krzyż dźwigać w drodze do nieba, bądź naszą mocą, siłą i radością. Naucz nas kochać i niebo i ziemię. Święta Heleno, módl się z nami. Amen

Total Page Visits: 775 - Today Page Visits: 1